Nie ma jednoznacznych informacji na temat czasu wzniesienia zamku oraz osoby fundatora. Nie wiadomo również, czy już przed najazdem tatarskim istniał w tym miejscu drewniany gród. Niekiedy podaje się, że budowniczym zamku mógł być Bolesław Rogat­ka. Jako najprawdopodobniejszą uznaje się wersję o założeniu zamku przez Bolka I zwa­nego Surowym, księcia świdnicko-jaworskiego w końcu XIII wieku.

Zamek wzniesiony został na zalesionym, wapiennym wzniesieniu, którego stok stro­mo opada w dolinę Czyżynki. Była to budowla murowana, na planie czworoboku z naroż­nymi szkarpami, wejście do zamku prowadziło przez bramę od zachodu. W południowo-wschodnim narożniku znajdowała się kamienna wieża, założona na planie koła o średnicy ponad 10 m. W północno-zachodnim narożniku natomiast zachowały się mury budynku mieszkalnego.

Najświetniejszy okres zamku przypadł na okres panowania Bolka II świdnicko-jaworskiego i wdowy po nim księżnej Agnieszki; mówi się o jej częstych odwiedzinach na zamku. Rozbudowa zamku łączona z osobą księcia Bolka II Małego (po 1355r.) polegała na otoczeniu murem zewnętrznym i założeniu od strony zachodniej otoczonego murem dziedzińca. Zarys murów obronnych był nieregularny, dostosowany zarysem do skalistego terenu. Kolejny etap rozbudowy wyznaczało założenie zewnętrznego dziedzińca od strony wschodniej, który to został otoczony murem z bramą i półokrągłą basteją. Położenie zamku może wskazywać, że mógłby to być zamek raczej ucieczkowy niż broniący czesko-śląskiej granicy.

Cisów tworzył wraz z dobrami Dobromierz, Cieszów i Międzyrzecze jeden majątek, który w XIV wieku posiadał ród von Zeisperk lub Zeysperk (znani przedstawiciele rodu: Rupprecht, Nickel i Hinze). W 1355 roku zamek był w posiadaniu Nikolausa von Ze-iskenberg (Nickela Bolze) — kasztelana Strzegomia — spośród wcześniejszych właści­cieli jest on jedynym, o którym istniały przekazy źródłowe. Bolze otrzymał zamek od księ­cia Bolka II. Hinze (Heinrich) Bolze w 1408 roku sprzedał cały ten majątek Andreasowi von Grunau zwanemu Bolze. Rodzina Bolze związana jest z zamkiem do ok. 1429 roku. W latach 1429-1431 Ulrich von Seydlitz był wzmiankowanym w przekazach lennikiem zamku. Później własność miała przejść na rodzinę von Borsnitz. W 1466 roku Hans z Georgem von Czettritz ze Strugi, synowie rycerza Hermanna Czettritza z Książa, kupili zamek. Niewykluczone, że stroną sprzedającą była właśnie rodzina von Borsnitz. W ten sposób zamek przeszedł na własność rodziny von Czettritz ze Strugi, w której to posiada­niu pozostawał aż do wygaśnięcia tej linii rodu, czyli do roku 1718.

Znaczne zniszczenia zamku miały miejsce w 1466 roku. W okresie panowania Cze-ttritzów w drugiej połowie XV oraz na przełomie XV i XVI w. miały miejsce kolejne roz­budowy. Upadek zamku nastąpił w okresie wojny trzydziestoletniej — warownia została spalona podczas oblężenia szwedzkiego w 1634 roku. W XVIII wieku według podań za­mek zamieszkiwały bandy zbójeckie.

W 1719 roku zamek został kupiony przez Christopha Friedricha hrabiego zu Stolberg-Wernigerode; kolejnym właścicielem był hrabia von Zieten. W 1864 roku ruiny zamku zo­stały zakupione przez wrocławskiego kupca Marcusa Schottlandera, który sprzedał je w 70. latach ubiegłego wieku gwarectwu górniczemu z Białego Kanmienia. W 1912 roku Ci­sy weszły w posiadanie berlińskiego radcy handlowego Wilhelma Ledermanna, w 1917 roku zostały kupione przez Emanuela Aufrichta,

Około 1800 roku zamek został ostatecznie zniszczony, od tego czasu popadł w ruinę. Prace konserwatorskie przy zamku podejmowano w okresie międzywojennym, pod kie­runkiem Waltera Bremera. Wówczas zabezpieczono ruiny budynku mieszkalnego, pod­wyższono zachowaną część wieży w celu wyrównania korony, przemurowano lico wieży, zrekonstruowano zewnętrzną bramę wjazdową, most zwodzony oraz wiadukt na kamien­nych filarach prowadzący od strony wschodniej.