Nieznany, choć zaliczany do najpiękniejszych w Sudetach,

Niewątpliwie niezwykle cenny pod względem krajobrazu i przyrody. Rozciąga się na długości 3,7 km na odcinku od zamku Cisy do ujścia Czyżynki do Strzegomki.

Ukształtowanie terenu wąwozu związane jest z budową geologiczną – położeniem w strefie krawędziowej Sudetów oraz z długotrwałymi procesami erozji i denudacji, w wyniku czego obszar charakteryzuje się spłaszczeniami rozdzielonymi dolinami rzek. Czyżynka płynie wąskim wąwozem, przecinając próg sudecki, tworząc tzw. dolinę przełomową typu epigenetycznego, czyli przecina swym biegiem teren uprzednio zasypany luźnymi osadami.

Obszar wąwozu prawie w całości leży w obrębie paleozoicznej niecki tektonicznej zwanej depresją Świebodzice, która była wypełniona płytkim, ale ciepłym morzem z rafami koralowymi. W niecce gromadził się materiał skalny - żwiry, piaski i muły, które obecnie tworzą zlepieńce, szarogłazy i łupki. To właśnie w nich potoki wyżłobiły kręte i głębokie jary. Skały te najlepiej można obserwować właśnie na odcinku 600 m na stromych –dochodzących do 80 m wysokości – zboczach głębokich dolin Czyżynki. Wąwóz i zbocza porasta las mieszany z przewagą sosny i dębu.  W runie występuje marzanka wonna, kopytnik pospolity, gnieźnik leśny, naparstnica zwyczajna, a na skałkach paprotka pospolita. Na wschodnim zboczu już ponad 100 lat temu umiejscowiono punkt widokowy, na którym zachowały się jeszcze schody i  pozostałości barierek. Na zachodnim zboczu odnajdujemy miejsca wydobywania kamienia wykorzystywanego przy wznoszeniu domów w Chwaliszowie, a może też do budowy zamku Cisy?