Po raz pierwszy wzmianka o Gostkowie pojawia się w źródłach w 1305 roku — wieś wymieniona jest w Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis jako wieś z kościołem. Kościół podany jest w źródłach w 1335 r. — w dokumencie Nuntiusa Galhardusa de Car-ceribus.

W latach 1615-54 patronem kościoła był kasztelan Ferdinand von Zedlitz z Bolkowa.

Kościół został przekazany katolikom 24 stycznia 1654 roku. Na podstawie testamentu Ladislausa von Zedlitza z 1624 roku w 1703 roku Gostków, zależny od zamku w Bolko­wie został wraz z zamkiem przejęty przez cystersów krzeszowskich.

Obecny kościół parafialny p.w. św. Barbary i Katarzyny wzniesiony został w XV wieku. Kościół został przebudowany w l pół. XVIII wieku. Wygląd kościoła już po baro­kowej przebudowie (okna zamknięte łukiem pełnym, barokowy, cebulasty hełm wieży) uwieczniony został na rycinie F.B. Wernera z 1748 roku z przedstawieniem świątyni ewangelickiej3. Założony wokół kościoła cmentarz otoczony został pochodzącym z XVIII wieku murem. Na cmentarz prowadzi reprezentacyjne podejście schodami od strony plebanii oraz droga do furty w zachodniej części muru, przy której, już poza murem cmenta­rza, po stronie zachodniej znajduje się dom przedpogrzebowy o bezstylowej architekturze. Cmentarz jest założony na planie zbliżonym do owalu, kwatera z grobami znajduje się w części południowej. U podnóża wzgórza z kościołem wznoszą się zabudowania plebanii katolickiej wybudowanej na przełomie XIX/XX w.

W 1742 roku ewangelicka gmina w Gostkowie uzyskała zezwolenie na wybudowanie zboru. Na mocy koncesji królewskiej jeszcze w tym samym roku została wzniesiona bu­dowla drewniana, kryta dachem mansardowym, znana z wyżej wspomnianego rysunku Wernera. Tegoż roku 23 maja wprowadzony został przez inspektora z Kamiennej Góry pierwszy samodzielny pastor w Gostkowie Gottfried Hillger.

W miejscu świątyni drewnianej, w niewielkim oddaleniu od głównej drogi prowadzą­cej do Kamiennej Góry, przy drodze do Nagórnika, na wysokości cmentarza i kościoła katolickiego, został wzniesiony w 1785 roku, zachowany w ruinie zbór murowany. Ko­ściół jest orientowany z wieżą nad kruchtą. Architektura kościoła jest zbliżona do ewan­gelickiej świątyni bogaczowickiej. Klasycyzm form architektonicznych łączy się z baro­kowym jeszcze detalem: portal główny z przerwanym naczółkiem przypominał rozwiąza­nie ze Starych Bogaczowic. Przed kościołem usytuowane są dwa budynki ustawione szczytowo, tworząc układ zamknięty na planie podkowy. W budynku zachodnim mieściła się szkoła ewangelicka, budynek zamykający układ od wschodu jest dawnąpastorówką.

Na północ od kościoła, od bocznego wejścia aleja kasztanowców prowadzi na dawny ewangelicki cmentarz, obecnie zdewastowany. Cmentarz otoczony był murem — zacho­wanym tylko fragmentarycznie. Założenie oparto na planie zbliżonym do prostokąta wy­dłużonego wzdłuż osi północ-południe. Na mapie topograficznej widoczny jest dawny układ kwater, wyznaczony alejami przecinającymi się pośrodku założenia: jedna prowa­dząca do kościoła (pn.-pd.), druga, założona na osi wschód-zachód prowadzi do kaplicy grobowej, usytuowanej przy murze, w zachodniej części założenia. W tej części cmentarza znajdowały się okazalsze, rodzinne grobowce.

We wsi rozwijał się przemysł płócienniczy. Tradycja domowych tkalni zanikała od drugiej połowy XIX wieku. Ostatnia tkaczka w Gostkowie — pani Grundmann zmarła w 1941 roku.