Wieś w 1305 wymieniona w wykazie wsi biskupstwa wrocławskiego Liber Fundatio-nis Episcopatus Vratislaviensis jako wieś z kościołem.

Kościół filialny p.w. Matki Boskiej, wcześniej p.w. Podwyższenia Krzyża Św, i Św. Michała Archanioła5, jest dawnym kościołem parafialnym. Zachowany budynek kościel­ny, wzniesiony być może w miejscu wcześniejszego — pochodzi z końca XVI wieku. Niezachowane pierwotne prezbiterium, kruchta sklepiona krzyżowo. Zewnętrzna ściana południowa pokryta dekoracją sgraffitową: ramy w sformie ornamentu okuciowego z ele­mentami pryzmatycznymi — sceny figuralne: przedstawienie niosącego krzyż Chrystusa w otoczeniu Apostołów, nad wejściem do kościoła dekoracja w formie palmety oddziela scenę ofiary Abrahama po lewej stronie wejścia i przedstawienie wywyższenia Węża Mie­dzianego z prawej. Sceny figuralne zostały mocno zatarte i przekształcone w wyniku kon­serwacji. Wokół kościoła został założony cmentarz (na planie owalu, otoczony kamien­nym murem).

W 1599 roku Lubomin posiadał własną szkołę. W pół XVII w. patronką kościoła była Susanna Eleonora baronowa von Gellhorn. W czasach reformacji kościół gminy ewange­lickiej, 12 lutego 1654 nastąpiło przekazanie kościoła katolikom. W 1742 roku nastąpiło ponowne otwarcie ewangelickiej szkoły.

Dobra w Lubominie od XV wieku były w posiadaniu rodziny von Czettritz ze Strugi, potem Czettritzów z Czarnego Boru:

1493— Hans von Czettritz, 1493-1541 — Siegmund von Czettritz, 1541-1545 — Georg von Czettritz, 1545-1585 — Abraham von Czettritz, 1585-1598 — Abraham von Czettritz syn, 1598 — 1655 Hans Georg von Czettritz, 1655 Susanna von Gellhorn z Czarnego Boru,

Później majątek przeszedł w posiadanie rodziny von Kluge (1740), barona von Seher-Toss, w 1785 roku, jak podaje Zimmermann właścicielką dóbr w Lubominie była pani von Hohendorf.

Od XVIII wieku Lubomin należał do dominium w Strudze. Od 1876 do 1891 roku właścicielem majątku liczącego 48 ha był Ernst Tschersig (Tschersich) — właściciel ziemski z Białego Kamienia. W latach 1898-1905 majątek jest własnością Fischera i wspólników z Białego Kamienia (liczy wówczas 76 ha), 1909-1912 przejmuje Tietze z wspornikami; w latach 1917-1922 Emanuel Aufricht — kupiec z Wrocławia; w 1930 roku mniejszym już majątkiem (22 ha) zarządza wdowa po nim. W 1937 roku właścicielem dóbr w Lubominie, Starych Bogaczowicach i Strudze (łącznie 523 ha) jest mistrz budow­lany Rudolf Kreibe,

W 1823 roku została założona huta szkła w kolonii Chełmiec.

Lubomin należał do 1818 roku do dawnego okręgu bolkowsko-kamiennogórskiego księstwa świdnickiego, później został włączony do powiatu Kamienna Góra, na­tomiast po reformie administracyjnej w 1934 roku został przyłączony do powiatu wałbrzy­skiego.